Frits Slicht
Ik heb ook nog het verhaal van mijn moeder. Die heeft toen een kapelaan of iemand anders die een katholiek gewaad aanhad gezien met een Davidster op die zwarte kleding. Mijn moeder was er zeker van dat het een geestelijk iemand was in een toog. Waarom hij met die Davidster opliep, weet ik natuurlijk niet zeker. Misschien was hij van geboorte Joods en had hij zich tot het Katholieke geloof bekeerd. De enige andere reden die ik zou kunnen bedenken, is dat het zou gaan om een daad van verzet. Helaas is het niet meer na te gaan om wie het ging. Zowel bij het Verzetsmuseum, de Hofkerk als bij het Stadsarchief zijn hiervoor geen bewijzen te vinden. Misschien dat een oud bewoner het nog weet.
Inleveren van radio's. BESCHIKKING betreffende het verbeurdverklaren van radio-ontvangtoestellen
Bron: De Gooi- en Eemlander van 13-05-1943.
Op zeker moment moesten de radio’s worden ingeleverd. Gelukkig was de radiodistributie daarvan uitgezonderd. Waarschijnlijk omdat we daar maar een paar zenders op konden ontvangen.
Het koper moesten we wel inleveren, maar volgens mij hebben we dat in de tuin begraven. We hadden overigens voor en achter een tuintje.
Radiodistributie! Uitzondering voor radiodistributie, artikel 8!
Hier opgenomen artikel 7 en 8 uit ‘De verordening openbare orde 1943’. Bron: Limburger koerier: provinciaal dagblad van 14-05-1943
Aanvulling Frits:
Dat klopt want in de beschikking betreffende het inleveren van de radio’s is een artikel 8 opgenomen. In artikel 8 staat dat bovengenoemde bepalingen (zie de afbeelding) niet van toepassing zijn op de radiodistributie).
Onweer?
Dat de oorlog soms wel tot vreemde gedachten leidde, blijkt uit het verhaal van mijn broertje. Zo af en toe kwam het luchtafweerschut in actie. Dat gaf best een hoop gedonder, qua geluid dan. Het leek dan wel op een groot en zwaar onweer. Mijn broertje was een keer bij een vriendje aan het spelen. Alle gordijnen waren dicht en de lichten in de kamer waren aan. Het was eigenlijk heel erg knus, gezellig en ze hadden thee. Hij zei: “Hè, nu zou er alleen nog geschoten moeten worden.” Wist die kleine jongen veel? Net alsof je bij een onweer binnen zat, meer dacht hij er niet over.
Maar ook NSB’ers!
Op het Linnaeushof woonden enkele NSB'ers, maar daar kan ik mij niet veel van herinneren. Ook niet van na de bevrijding. Ik weet nog wel als ik te lopend van de Keizersgracht naar school liep, dat ik door de Spiegelstraat kwam. Daar zat op een hoek (hoek Prinsengracht 805-807 – Nieuwe Spiegelstraat) de zaak van Lebbing (dat was een kruidenier). Daar hing een werkelijk zeer grote NSB vlag vanaf de goot tot aan het trottoir. Daar moest je altijd onderdoor. Die waren wel zo verschrikkelijk fout.
TERUG NAAR DE INHOUDSOPGAVE Winkel van Lebbing. Prinsengracht 807: voormalige winkel in comestibles (fijne eetwaren) en fijne vleeswaren van F.G. Lebbing. 
Bron: Nostalgiekrant.